 Musee Guimet  Driepotige schenkkan gui, Oost China Shandong, 2500-2000, coll. Christian Deydier 1999, M.A.6716 Madelon:"Een schenkkan op drie poten van dun wit-bakkend aardewerk met een prachtig smalle tuit een getorst handvat en een subtiele decoratie op de buik gevormd door een bandje van gedraaide klei. Het meest opmerkelijk is de datering 2500-200o voor Chr."  Kunstenaar: onbekend
Voorwerp: Wierook brander
Materiaal: Vergulde koperlegering, cloisonné emaille Marije: "Deze wierook brander is gemaakt onder de Yuan-Dynastie (1279-1368) De inlegtechniek die hier is toegepast is oorspronkelijk afkomstig van de Mongolen en door Chinezen overgenomen. De bovenkant van de deksel is versierd met een Fo hond, in de Chinese mythologie een hond van de Boedha. Het dier heeft de vorm van een leeuw met gekrulde manen en pluimstaart
De kleuren en patronen die hier zijn toegepast maken deze wierook brander tot iets prachtigs en sprak mij direct aan toen ik dit zag."  Scherm (acht panelen)
Yu Tok-chang (1684-1774)
Inkt op Papier met hout
Korea Yun: "Het scherm is een meubelstuk met als functie het scheiden van binnenruimtes. Tegelijkertijd is het scherm een kunstvorm in de oriëntale kunstwereld, die een ideale oppervlak biedt voor het schilderen. Volgens Michael Sullivan, een professor kunstgeschiedenis van Oxford Universiteit, zijn het scherm samen met de handrol en het muurschilderij de drie belangrijkste klassieke kunstvormen.
Dit scherm is een laag scherm, dat meestal staat achter zittende mensen. In de Oud Oost-Azië regio waren geen stoelen. In de kamer zitten mensen op bed of op de vloer. Als mensen staan kan het scherm net de kijkrichting van mensen blokkeren, daardoor wordt de binnenruimte gescheiden.
Op dit scherm zijn bamboemotieven te zien. In de Chinese traditionele cultuur wordt bamboe als een symbol van nobele moraal gezien, waarop geleerden verzot waren.
In de Oost-Aziatische culturele kringen speelde China een dominante rol. Daardoor werd het scherm als een kunstvorm overgenomen door Korea. Bamboe als een Chinees iconografische motief werd ook geleerd."  Chu (gedurende de Periode van de Strijdende Staten), Gardien de tombe, 5e eeuw vC., hout en gewei, lak- en pigmentresten. Daphne: “Dit indrukwekkende beeld is gevonden in een grafkamer in de staat Chu (midden China). Omdat in Chu sjamanisme en taoïsme de belangrijkste levensovertuigingen waren, was de functie van dit beeld vermoedelijk het beschermen van de overledene tegen kwade krachten. Het hout is behandeld met lak van de inheemse Vernisboom. Door de lak, en doordat de grafkamer met klei vrijwel luchtdicht was afgesloten, is dit houten beeld bewaard gebleven.” |
 Fondation Louis Vuitton  Koffers van LV. Yun:"Deze vier antiek koffers hangen aan de muur in de gang van Fondation Louis Vuitton. Ze zijn eigenlijk beter te typeren als muurdecoratie in plaats van kunstwerk. Het gebouw van Louis Vuitton fondation ziet er binnen en buiten overal uit als een museum met ‘geavanceerde’ smaak. Het lijkt erop dat Fondation Louis Vuitton zich opzettelijk distantieert van commercialisering, met behulp van de kunstwerken, om met de smaak van het merk te pronken. In het hele gebouw herinneren slechts deze vier koffers er aan dat de sponsor van dit museum het bedrijf Louis Vuitton is.
Het sponsoren door een bedrijf van kunst kan worden gezien als aanvulling op de bedoeling om de klasse van het merk te verbeteren, en verbindt meestal de zakelijke kant van het bedrijf. Vorige jaar organiseerde het museum een tentoonstelling van Chinese moderne kunst. Dit jaar toont ook een Chinees kunstenaar zijn serie werken hier. Chinese kunst wordt erg hoog gewaardeerd, die doet onopzettelijk denken aan het belang van de Chinese markt voor LV."  Kunstenaar: Pascal Marthine Tayou (1966)
Titel installatie kunst: Pavés colorés, 2015
Materiaal: vierkante gekleurde granieten keien met variabele afmeting en acrylverf Marije: "De expositie Art/Afrique, le nouvel atelier toont Afrikaanse kunst van onder andere Pascal Marthine Tayou (1966), een Kameroense beeldhouwer, installatie-, en videokunstenaar.
Dit werk van hem spreekt mij zeer aan door het kleurgebruik. Ondanks de vele kleuren straalt deze installatiekunst toch een zekere rust, doordat er gebruikt is gemaakt van voornamelijk zachte kleuren. De blokjes liggen op een stapel, maar verspreiden zich meer en meer door de ruimte waarin het is geplaatst."  Moshekwa Langa.
Drag Paintings, 2016.
Katoen doeken, aarde en vernis, 4x circa 2 bij 2 meter Amber: "Moshekwa Langa is in 1975 geboren in een klein dorp ten noorden van Johannesburg in Zuid-Afrika. Als kind kwam Langa erachter dat zijn dorp Blakenberg nergens op een atlas vermeld werd. Deze herinnering doet hem later in zijn leven als kunstenaar besluiten om Blakenberg alsnog ‘op de kaart’ te zetten. Zijn Drag Paintings zijn daar één van de middelen voor: ontstaan door natte katoenen doeken achter een auto over de rode aarde van zijn geboortedorp te slepen."  Frank Gehry, Fondation Louis Vuitton, 2014, hout/glas/staal Daphne: “Frank Gehry wilde het gebouw laten lijken op een schip met zeilen, maar het heeft ook wel iets weg van een kever die weg wil vliegen, met de schildjes omhoog. De melkwitte glazen ‘zeilen’ vouwen zich om witte betonblokken (‘ijsbergen’ noemt Gehry ze in zijn maquette) die de verschillende toonzalen behuizen.Staal, glas, hout: dat zijn de ingrediënten van de buitenkant van het gebouw. Dit gebouw kun je rondom bekijken, maar ook vanaf verschillende terrassen binnen de constructie. Overal is het gebouw weer anders en verrassend, maar toch een eenheid. Aan de horizon is Parijs te zien.” |
 La Maison Rouge  Dophoedje, bedekt met fel rode glazen kraaltjes, recht voor drie knopen met roze/rode kraaltjes, en links en rechts (boven de oren van de drager) drie rolletjes met een blauwe vilten kern, bedekt met rode kraaltjes, coll. de Galbert, geen identificatie vindbaar., La Maison Rouge Parijs Madelon: "Oprichter van la Maison Rouge Antoine de Galbert verzamelt (ook) hoofddeksels. Zijn collectie is te zien een apart zaaltje, overigens zonder verdere toelichting. Ik koos juist deze omdat ik kleur, vorm en materiaal bijzonder vind."  Kunstenaar: Arthur Bispo do Rosário (1909-1989)
Titel: Manto da Apresentação, niet gedateerd
Materiaal: Geborduurd textiel, gevlochten draad, metaal en papier Marije: "Deze prachtige mantel krijgt nog meer betekenis wanneer je de achtergrond van deze kunstenaar weet. Een korte film over zijn leven laat zien dat de schizofrene Rosário de laatste 50 jaar van zijn leven in een psychiatrische instelling heeft doorgebracht. Vanaf dat moment maakt hij kunst van alles wat hij in zijn omgeving vindt. Zijn werk is na zijn dood pas ontdekt en wordt vergeleken van met het werk van Marcel Duchamp."  Kunstenaar: Judy Scott (1943-2005)
Titel: Sans titre 1994
Materiaal: Wol en diverse materialen Yun: "Dit werk is gemaakt door een patiënt met het Down syndroom. De werken van Judy Scott hebben prachtige kleuren en unieke vormen. Het is interessant vanuit het instinctief gebruiken van materialen, onder andere wol, en de manier van weven. Maar als een maker zijn eigen werken niet kan interpreteren, verdienen die werken dan nog de naam van kunst?
Bovendien is er nog een vraag: Wie zijn de verzamelaars van deze soort werken? In de 19de eeuw kochten de verzamelaars, onder andere Guimet, aanvankelijk Aziatische kunstwerken, dit deden ze uit nieuwsgierigheid en om ermee te pronken. Toen Azië niet meer mysterieus was, werden de werken van patiënten met het Down syndroom voor de verzamelaars de New World?"  Marc Moret, Marc Moret’s relieken, 1983-2008, collage van lijm, glas, beenderen, haren, objecten. Daphne: “De collages van Marc Moret zijn weerzinwekkend in eerste instantie, maar je blijft er toch naar kijken. Marc Moret werkt elke dag aan deze collages op zijn boerenzolder. Hij verwerkt objecten die hem herinneren aan zijn moeder en grootmoeder, maar ook aan bijvoorbeeld zijn lievelingskoe (haar haar en botten), en lijmt alles aan elkaar met een eigen techniek en volgens een eigen methode. Het is een ritueel waarmee hij zijn geliefden bij zich houdt. Marc Moret is niet op zoek naar schoonheid, hij maakt om te verzamelen, om te onthouden. Hij ziet zichzelf niet als kunstenaar.” |
 Musee Quaie Branly  Kunstenaar: Pablo Picasso (1881-1973)
Materiaal: Olie op doek Yun: "Dit werk in kubisme stijl is gemaakt door Picasso. Het is waarschijnlijk niet afgerond. De figuur heeft een mond van de zijkant en twee ogen die niet tegelijkertijd kunnen verschijnen. Dit doet denken me aan het cavalier perspectief van de Chinese schilderkunst. In een Chinese handrol, verschijnen de voorstellingen van verschillende observatiepunten op eenzelfde oppervlak, waardoor een filmachtige continuïteit van de tijd ontstaat. Voor westerse kunstenaars als Picasso, is het einddoel van kubisme om de driedimensionaliteit van ruimte in een vlak te vangen. Vanuit dit perspectief lijken de Chinese schilders en Westerse kubistische kunstenaars met dezelfde taal te communiceren."  Hoofd van een man 'ko gué', Dan Ivoorkust, regio van de 18 bergen, 20ste eeuw, hout, coll. Branly, inv. 71193818257. Madelon:"Dit masker heeft niet alleen en opmerkelijke vorm, het is ook onduidelijk hoe het kan zijn gedragen, want er is geen uitsparing voor de ogen. Misschien geeft de enorme mond ruimte genoeg om je voeten te zien en was het vooral bedoeld om mee te dansen."  Pablo Picasso.
2 studies van naakten, 1946.
blauw krijt op papier, 2x circa 40 x 50 cm Amber: "Van 28 maart tot 23 juli 2017 is in Museé du Quai Branly een tentoonstelling te zien getiteld Picasso Primitif. Deze tentoonstelling wil een vergelijk maken tussen een deel van het oeuvre van Picasso en niet-westerse, (primitieve) kunst. Met als doel om een relatie hiertussen te ontdekken gebaseerd op bewondering, respect en angst. In de twee krijtstudies van naakten is te zien hoe Picasso’s zoektocht om het vrouwelijk lichaam te reduceren tot elementaire volumes in verband te brengen is met de vormentaal van niet-westerse kunst. "  Nkisi Nkondi, magisch beeld uit Kongo, voor 1892, hout/spiegel/touw/ijzer/veren. Daphne: “In de vaste collectie van Musée Branly staan meerdere van deze beelden, afkomstig uit het noorden van Kongo. Een minkisi of nkisi is het huis van een geest. De nkisi nkondi werd gemaakt en ‘gewijd’ door een specialist, de nganga. Die stopte magische kruiden in holtes van het beeld (bijv.de buik) om contact te maken met de geestenwereld. De spijkers werden er in geslagen om de geest wakker te maken door degene die een wens had, of bescherming nodig had. De meeste van deze beelden zijn hier in de 19e eeuw naar toe gehaald.” |
Parijs 2017: vijf vrouwen, acht musea, tien ogen
 Musee de la Vie Romantique  Kunstenaar: Ary Scheffer (1795-1858)
Titel schilderij: Effie en Jeanie Deans in de gevangenis van Edinburgh, 1832
Materiaal: olieverf op doek Marije: "Ary Scheffer heeft naast zijn stijl ook veel kritiek gehad op zijn onderwerpskeuze. Hij was een kunstenaar die het belangrijker vond ideeën en gevoelens over te brengen dan om indruk te maken met technische raffinement en bravoure. Scheffer) zocht niet bewust naar onderwerpen zoals vele kunstenaars dat misschien zouden doen, maar schilderde wat hem emotioneel raakte. Zo ook het verhaal van Effie en Jeannie van de Engelse schrijver Walter Scott (1771-1832). Historische romans waren vanaf de jaren 20 erg populair in Frankrijk en werden gelezen door het grote publiek maar ook door intellectuelen en kunstenaars. Het onderwerp op dit schilderij komt uit het boek The Heart of Midlothian (1818) één van zijn bekendste romans."  Portret van Pauline Viardot Yun: "De figuur van dit portret, gemaakt door een anonieme schilder, is zangeres Pauline Viardot. In 1940s kreeg ze veel publiciteit in Frankrijk. Ze was samen met haar goede vriendin, George Sand, stamgasten in het huis van schilder Ary Scheffers in Parijs. Het opvallende in dit schilderij is, dat de achtgrond beschilderd is met goud kleur. Dat gebeurde vroeger slechts in de portreten van de heiligen in religieuze schilderijen. In het 19de eeuwse Parijs mag een zangeres deze behandeling hebben? Misschien is het haar prachtige stem, die mensen het gevoel van de hemel kan brengen?"  grote atelier behorend bij Musée de la Vie Romantique,Foto Madelon Simons, 25 juni 2017 Madelon:"Dit is het grote atelier van Ary Scheffer dat de stad Parijs speciaal voor hem liet bouwen. Hier moet hij zijn grote productie portretten en historiestukken hebben gemaakt. De locatie is prachtig binnen een bouwblok en aan de tuin waar zich nog een kleiner atelier bevindt en het huis waarin Scheffer woonde."  Ary Scheffer, portret van Prinses Louise d’Orleans, 1883, olie op doek. Daphne: “Ary Scheffer was de hofschilder van Lodewijk Filips I. Hier zijn we zijn dochter Marie, die later de eerste koningin van België zou worden. De koning wilde ook dat Ary Scheffer zijn beide dochters zou leren schilderen en beeldhouwen. Voor een schilder die tijdens zijn leven tot in koninklijke kringen invloedrijk was is het opmerkelijk dat hij vandaag de dag zo weinig bekendheid geniet.” |
 Musee Maillol  Kunstenaar: André Masson (1896-1987)
Titel schilderij: Enlèvement,1932
Materiaal: olie op doek Marije: "In de tentoonstelling “21 rue de la Boétie” zien we de kunstcollectie van Paul Rosenberg, waaronder ook werken van Andre Masson te zien zijn. Masson wordt gezien als een belangrijke vertegenwoordiger van het surrealisme.
Zijn belangrijkste bijdrage hieraan was de uitvinding van de automatische tekening, waarbij zijn hand snelle, niet door het verstand gecontroleerde bewegingen liet maken.
Dit schilderij spreekt mij zeer aan door het kleurgebruik en de compositie."  In de tentoonstelling Rue de la Boëtie, Musée Maillol juni 2017: Schets voor het toneelgordijn van Ballet Le Licorne, qouache op papier c.35 x 35 cm, 1919, privé coll. Madelon: "Een voorstelling van een elegant gezelschap, bijna alle figuren staan of zitten met hun benen en voeten gekruist en hun tenen in een punt. Op de achtergrond de galerijen van een arena waar een stierengevecht plaatsvindt. De schets van het toneelgordijn van het Ballet Le Licorne hangt te midden van de kostuumontwerpen die Picasso maakte voor het genoemde ballet. Uit het bijschrift blijkt dat het theaterdoek (16 meter hoog) voorkomt in de correspondentie van de kunstenaar met zijn galeriehouder, Paul Rosenberg. Die vraag Picasso toch vooral niet het doek zelf mee te nemen naar de kunsthandel."  George Braque.
Lage tafel vervaardigd met het marmeren mozaïek in de vloer van de eetkamer van Paul Rosenberg , 1929.
Marmer, circa 56 x 136 cm Amber: "In 1929 bestelt de invloedrijke Joodse kunsthandelaar Paul Rosenberg bij George Braque, wiens belangen hij behartigt, een ontwerp voor een marmeren mozaïek ter versiering van de vier hoeken van de vloer in de eetkamer van het appartement waar hij woont boven zijn Parijse galerie. Vlak voor het uitbreken van WOII vlucht Paul Rosenberg met zijn gezin naar New York. In 1940 wordt Rosenberg’s galerie geconfisqueerd door de nazi’s die er met veel vertoon Het Instituut voor het Joods Vraagstuk in vestigen. Na de oorlog wil Rosenberg niks meer te maken hebben met dat pand dat door nazilaarzen onteerd is. Alleen de marmeren platen van Braque haalt hij uit de vloer om daar vier lage salontafels van te laten maken. ""  Manet, La Sultane, 1871, olie op doek. Daphne: “De tentoonstelling over de kunsthandelaar Paul Rosenberg toonde ook dit schilderij. De Orient is niet zo vaak onderwerp in het oeuvre van Manet. Het valt mij op dat In tegenstelling tot de blanke en brutale Olympia deze vrouw bedeesd en verloren is afgebeeld. Dit schilderij is een van de laatste werken die Rosenberg nog het land heeft kunnen uitsmokkelen naar de VS in 1939. Hij heeft het pas in 1952 verkocht.” |
 Musee Zadkine  Kunstenaar: Ossip Zadkine
Titel beeld: La Forêt humaine, 1961
Materiaal: Brons Marije:"In de kleine binnentuin van het museum staan een aantal prachtige bronzen werken van Zadkin, waaronder ook La Forêt humaine. De fusie van het menselijk lichaam en plant elementen zoals ook in dit indrukwekkende bronzen beeld te zien is, één van de favoriete thema’s van Zadkine."  Osip Zadkine, Monument van de verwoeste stad, Brons, épreuve 2/5, Susse fondeur, Paris Inv. MZS 250. Madelon:"In het huis en het atelier van Osip Zadkine (1890-1967) staan allerlei ontwerpen en zgn. épreuves, proefgietsels op kleiner formaat. In de tuin bij de grote atelierruimte staat een épreuve van het monument dat Zadkine maakte voor de stad Rotterdam. De werking van het beeld in dit donkere hoekje is heel anders dan van het Rotterdamse, waar het licht harteloos door de opengewerkte torso valt."  Ossip Zadkine.
Tête de femme, 1924.
Zandsteen, grijs marmer en verf, circa 60 cm Amber: "In 1908 bezoekt Zadkine het British Museum in Londen waar hij onder de indruk is van de collectie antieke Egyptische kunst van dit instituut. De belijning en kleur van Egyptische beelden die hij daar ziet verwerkt hij inventief in sommige van zijn eigen sculpturen. Tête de Femme is een voorbeeld waarin deze Egyptische invloed duidelijk herkenbaar is. "  Zadkine, Cello Torso, 1956, ebbenhout Daphne: “Zadkine is begonnen met houtsnijden, voor hij beeldhouwer werd. Hij schijnt gezegd dat te hebben dat hij eigenlijk een timmerman is, die in plaats van deuren, beelden maakt. Dit torso is groot met zachte rondingen, van keihard hout gemaakt, en fluweelzacht afgewerkt. Een hand die cello speelt is met lijnen heel fijntjes uitgestoken in dat grote lijf. Die tegenstellingen maken het voor mij een spannend beeld”. |
 Fondation Custodia  Porselein Yun: "Dit porseleinen beeld wordt geplaatst als een decoratie in de schatkamer van de verzameling oude mappen van Fondation Custodia. Dit object is meer een volks ambachtelijk werk dan een kunstwerk. Maar het interessante is dat dit beeldje een personificatie is in de Chinese cultuur van ‘hoge leeftijd’. Het beeldje symboliseert op een slimme wijze (bewust of onbewust) de eeuwenoude geschiedenis van de collecties in de schatkamer. Er worden vergelijkbare Aziatische porseleinen beeldjes geplaatst in bijna elke kamer van het gebouw van Fondation Custodia. Ze worden waarschijnlijk niet willekeurig geplaatst."  Naar Jean-Antoine Houdon (Versailles 1741 – 1828 Paris) Portret en buste d’Anne-Robert-Jacques Turgot Terre cuite. – environ 55 x 48 x 30 cm (zonder sokkel). Fondation Custodia, Collection Frits Lugt, Paris, inv. 2013-B.3 Madelon:"Anne-Robert-Jacques Turgot, Baron de Laune (1727-1781) kijkt tevreden naar de vijf vrouwen op het bordes van zijn trappenhuis. Geïnteresseerd buigen zij zich naar een schilderij. De controleur van financiën onder Lodewijk XVI zelf zou deze schetsen op paper nóóit in een gouden lijstje hebben opgehangen, maar hij kan tevreden zijn dat zijn huis (Hôtel Turgot) in ieder geval goed wordt onderhouden en nog steeds met zorg wordt gebruikt door medewerkers en bezoekers van de Fondation Custodia en de collecties Lugt."  Brief van Rembrandt , 17e eeuw Amber: "De Foundation Custodia is een stichting die in 1947 is opgericht door de Nederlandse verzamelaar en connaisseur Frits Lugt met als doel het bijeenhouden, beschermen en beheren van zijn unieke collectie tekeningen, prenten, schilderijen, boeken en brieven van kunstenaars. De verzameling omvat ongeveer 7.000 tekeningen en 30.000 prenten, 220 schilderijen en meer dan 40.000 kunstenaarsbrieven, waaronder twee van de zeven bekende van Rembrandt. De collectie is opgebouwd rond werk van Hollandse en Vlaamse meesters uit de 17de eeuw. In de brief die is afgebeeld schrijft Rembrandt aan een opdrachtgever (of mogelijke koper) dat hij deze twee werken toezendt waarvan hij meent dat die zo goed zullen bevallen dat hij verwacht dat voor elk niet minder dan 1000 gulden betaald zal worden… In de brieven van Rembrandt die heden ten dage bekend zijn, is geld voor hem vaak het belangrijkste onderwerp. "  Kunstenaar: onbekend
Titel Schilderij: Portret van François Langois (1589-1647) ca. 1635
Materiaal: olieverf op doek Marije: "In 2010 is dit schilderij door Fondation Custodia aangekocht. De kunstenaar is onbekend. Wel is zeker dat François Langois hier is geportretteerd. François Langlois (1589 - 1647), bekend als 'Chiartres' na zijn geboortestad Chartres, was een graveur, kunsthandelaar en uitgever die in de 1620's in Florence en Rome woonde. In 1634 vestigde hij zich in Parijs, waar hij een succesvolle winkel opende, die boeken verkoopt en afdrukte en nauw met veel van de voornaamste Franse kunstenaars van de dag werkte. In dit schilderij is duidelijk te zien dat er vele doeken opgerold tegen de muur staan. Het zou kunnen dat hij in zijn winkel is afgebeeld. In zijn hand is ook een schilderdoek te zien.
Fondation Custodia hoopt te kunnen achterhalen wie de kunstenaar van dit schilderij is.
Antony van Dijck heeft Langois ook vaak geportretteerd en was een vriend van Langois. Een leuk detail is dat Custodia in het bezit is van een tekening van Anthony van Dijck waar Langois op is afgebeeld."  Ambrosius Bosschaert de Jonge, Vanitas met dode kikker, 1630, olie op koper. Daphne: “Custodia is een plek voor studie en onderzoek, met een grote eigen verzameling. Het is gehuisvest in Hôtel Turgot en is niet alleen een archief: overal waar je kijkt hangen schilderijen en prenten, staan beelden, meubels, en boeken uit de afgelopen eeuwen. Dit schilderij is een kleintje: amper 13 x 18 cm, en gesigneerd door Ambrosius Bosschaert de Jonge. De koper ondergrond gloeit door in de vochtige huid van de kikker.” |